سر دادم از بی همتی، برخانه و بر بام تو
زین همت سست عاقبت، شیرین نگردد کام تو
همراه طراران شدن، غافل ز عیاران شدن
نبود ره جانان شدن، چون منحرف شد گام تو؟
ای آنکه گشتی بی خرد، نامت بهشتت می برد؟
این گفته تقوی می درد، افزون شود آلام تو
ضبط است چون کردار ما، در درگه دادار ما
زنگار از قلب زدا، تا شهره گردد نام تو
باشد پیامم این چنین، خواهی شوی به در زمین
بر مرکب دینت نشین، تا زود گردد رام تو
خامی اگر مضطر شوی، یا نوکر منبر شوی
صیاد دوست ار شوی، صیدی نیابد دام تو
شادی اگر در این جهان، در شادیت باقی بمان
این گفته را از من بدان، پر خیر بادا جام تو
از سروده های شهید والا مقام امیرحسین پورگل