بر حلقه آفاق علی نقش نگین است
مستانه ترین واژه عشاق همین است
دیدم سنمی بر در بت خانه چنین گفت
بر سنگ دلم حک شده نامی که ثمین است
آن کس که ز عرفان علی معرفت آموخت
ولله قسم جایگهش خلد برین است
آهی که ز سودا زده ای ناله برآورد
هردم همه سوزش طلب عشق طنین است
گفتا که که بزن چنگ تو بر عروه وثقی
الحق و الانصاف علی حبل متین است
آن دل که گرفتار تو شد چون پرققنوس
میسوزد و با سوزش آن عشق عجین است
عرفان حقیقی به یقین غیر از علی نیست
بی شک که همین باشد علی عین یقین است
من رهگذر خسته دل وادی شعرم
هر یک قدمم با طلب وصل قرین است