امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:
❗المؤمن بِشره فى وجهه:
شادی مؤمن در چهره اوست؛
❗و حزنه فى قلبه:
و غُصه او در دلش پنهان است؛
❗أوسع شىء صدرا:
سینه اش از هر چیزی فراخ تر است (صبر و حوصله فراوان دارد) ؛
❗ و أذل شىء نفسا:
و نفس او از هر چیزی خوارتر است (خودپسند و مغرور نیست) ؛
❗یکره الرفعة:
برتری جویی را زشت می شمارد؛
❗و یشنأ السمعة:
و با ریاکاری دشمن است؛
❗طویل غمه:
اندوه او طولانی است؛
❗بعید همه:
همت او بلند است؛
❗کثیر صمته:
سکوتش فراوان است؛
❗مشغول وقته:
وقت او با کار گرفته است؛
❗شکور:
شکرگزار است؛
❗صبور:
شکیبا و صبور است؛
❗مغمور بفکرته:
ژرف اندیش است (عمیق فکر می کند) ؛
❗ضنین بخلّته:
از کسی درخواست ندارد؛
❗سهل الخلیقة:
نرم خو است (خشن نیست) ؛
❗لیّن العریکة:
فروتن و متواضع است؛
❗نفسه أصلب من الصلد:
نفس او از سنگ خارا سخت تر است (مقاوم است) ؛
❗و هو أذلّ من العبد:
اما در دینداری از بنده خوارتر است.
[نهج البلاغة، حکمت333]